یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما

عشق مرده زنده نمی شود اولین فیلم جشنواره امسال رو امروز دیدم ،اسرافیل ساخته آیدا پناهده فیلمساز جوان که به نظرم رضایت بخش بود . آنقدر فیلم بد وطنی دیده ایم که فیلمی با داشتن حداقل داستانی و حداقل جذابیتی رضایتمان را جلب میکند. پناهنده دو سال پیش فیلم ناهید را داشت با لوکشین های خوب شمال که این ویژگی در بیشتر بخش های اسرافیل تکرار شده ، فضای شمال ، صدای باران به خصوص نمای شهر از قبرستان طراوت خوبی به فیلم داده بود . هر چقدر لوکشین های شهرهای بزرگ زشت و بی ریخت و یأس آور هستند لوکیش های جایی مثل شمال به یاد بیینده می آورد که می شود در این مملکت هم زیبایی دید اما اگر آن هم خراب نشود ، بگذریم از این بروم سراغ فیلم . پناهنده در ناهید با محور قراردادن یک زن مطلقه که با مشکلات سنتی و اجتماعی دسته و پنجه نرم می کند ، سینمای شبه فمیتستیش را آغاز میکند و در اسرافیل با پرداختن به زندگی دو زن آن را ادامه می دهد . اسرافیل داستان زندگی ماهی (هدیه تهرانی) و ستاره ( هدی زین العابدین ) است و به نظر می رسد بودن بهروز ( پژمان بازغی ) این وسط برای طرح زندگی این دو زن و پیوند آنها به هم است . اصلا پرداختن یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

دومین فیلمی که از جشنواره دیدم دفاع مقدسی است ، چراغ های نا تمام ، میخواستم عنوان بازتولید چرندیات را برای آن انتخاب کنم اما دیدم زیادی است این عنوان . چون فیلم هیچ است و هیچ از چرند هم هیچ تر است . مجید صالحی در نقشی جدی ظاهر شده ، نویسنده ای که ایده آلیست خداترس است و حلال و حرام میکند و حاضر نیست هر چیزی بنویسد و هر کاری را ترجمه کند . ترجیح میدهد کارگری کند اما تن به هر کار نوشتاری ندهد .  چراغ های نا تمام فیلمی سفارشی است که شخصیت اولش کار سفارشی قبول نمی کند . اما کوله ای بازمانده از ۱۵ شهید گمنام توجه او را جلب می کند و می تواند کار سفارشی جالبی باشد ، با همین برهان می شود خود فیلم را نیز توجیه کرد . کار سفارشی خوب نیست چون خلاقیت و آزادی مؤلف را از بین می برد و اساسا هنر را زیر سوال می برد . اما خوب کار سفارشی که برای فکر خودی باشد نه تنها توجیه پذیر بلکه واجب هم هست ، می بایست با هر ابزاری فکر و ایدولوژی خودی را تبلیغ کرد و کجا از سینما مهم تر و اثرگذارتر. در کشوری که تیراژ کتابش بسیار پایین است و مردمش اهل خواندن نیستند ، فیلم در هر صورت می تواند مخاطب بیشتری داشته باشد .سین یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

اصغر فرهادیسم نیمه حاد  بدون تاریخ بدون امضا دومین ساخته وحید جلیلوند است ، فیلم اول او یعنی چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت دو سال پیش در جشنواره حضور داشت و موفق به دریافت سیمرغ هم در فیلم اولی ها شد ، انصافاً برای کار اول هم فیلم خوبی بود. دیدن فیلم قبلی کارگردان ، لیست بازیگران ، تعریف و تمجیدهای بسیار از فیلم در فضای مجازی و همچنین از سوی دوستان و صد البته کاندیداتوری فیلم در بخش های مختلف برای سیمرغ انتظارم را برای دیدن یک فیلم خوب دو چندان کرده بود . فیلم خیلی خوب آغاز می شود و درگیر می کند بیننده را ، یک پزشک ( امیر آقایی ) با ماشینش به موتور یک خانواده فقیر می زند ، پدر خانواده ( نوید محمد زاده ) پسرش امیر علی را به بهداری نمی برد بعد از تصادف ، اما در ساعت سه شب حال پسر بچه (امیر علی ) خراب می شود و بعد از رسیدن به بهداری تمام می کند . کاوه که در پزشکی قانونی کار می کند روز بعد با جسد پسر بچه مواجه می شود در محل کارش و از اینجا درگیری او با وجدانش آغاز می شود . علت مرگ مصمومیت تشخیص داده می شود و پدر امیر علی(موسی) طبعاً خود را مقصر می داند چون گوشت مرغ مرده به خانواده اش داده و مصمویت یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

شکاف طبقاتی روز آخر جشنواره فیلم رو دیدم ، محسن تنابنده در نقش نادر که بار اصلی فیلم را به دوش می کشد و ترلان پروانه در نقش گلنار دختر ۱۷ ساله فومنی که دختر فراری است و به عشق فِراری ۹.۵ میلیارد دلاری به تهران آمده . لانگ شات های بسیاری در طول فیلم از تهران زشت و بی رحم می بینم ، سوژه فیلم شکاف طبقاتی است . نادر جبهه رفته که تاکسی می راند با گلنار در خیابان برخورد می کند و سعی می کند از او مراقبت می کند. نادر یک صبح تا شب با دختر فراری همراهی می کند تا  او را به آرزویش که دیدن فِراری است برساند ، اما قهرمان جنگ هم نمی تواند در نهایت قهرمان دهه نود باشد و ناجی نسل نو باشد. شکاف آنقدر عمیق است که همه را می بلعد ، چه آقازاده ها را چه دختران فراری را . به شخصه به سوژه فیلم علاقمندم و درد جامعه است . اما به طبع، فیلم های که از صافی مجوز وزارت ارشاد عبور می کنند نمی توانند کل صورت مسئله را هم عنوان کنند چه رسد به پرداختن به ریشه های اصلی ماجرا . عدم توزیع عادلانه ثروت و از بین بردن قشر متوسط و هر روز و هر سال بیشتر به سوی یک جامعه دو قطبی غنی و فقیر رفتن ترسناک و خطرناک است و جز تباهی و سیا یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

آخرین فیلمی که در جشنواره امسال دیدم ، بسیار ضعیف و بیخود و بی حس و حال بود .از میان شش فیلمی که امسال در جشنواره دیدم ( ماجرای نیمروز ، چراغ های نا تمام ، فراری ، بدون تاریخ بدون امضا ، اسرافیل و سارا و آیدا ) ضعیف ترین همین فیلم مازیار میری بود و اصلا باورم نمیشد سازنده سعادت آباد و حوض نقاشی همچین فیلم سطحی بسازد . با ارفاق فیلم در حد یک فیلم تلویزیونی است که ارزش دوستی و پای دوست ماندن را در سکانس آخر یادآوری می کند . شخصیت ها ، قصه و روابط درگیری در ذهن بیننده ایجاد نمی کند . بازی مصطفی زمانی (سعید) بسیار بد بود در یک نقش منفی ، هیچ وقت نمی تواند بازیگر شود یوزارسیف سینمای ایران ، پگاه آهنگرانی (آیدا) بازیش قابل قبول تر بود و بهترین بازیگر فیلم به نظرم غزل شاکری (سارا) است. مابقی شخصیت ها هم که فرعی و بی اهمیت بودند. مناقصه های میلیاردی بسیار کودکانه نشان داده شده با آن پاکت های نامه کوچک . فیلمساز انقدر به خودش زحمت نداده روند برگزاری منتقصات ساده را هم دنبال کند . همینقدر نوشتن هم در مورد این فیلم زیادی است ، تمام . یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

دیدن فیلم های دهه شصت لذت بخش و کنجکاو برانگیز است به چند دلیل :  یک) دیدن بازی بازیگران قدیمی ؛ عزت الله انتظامی ، اکبر عبدی ، حسین سرشار ، ایرج راد ، منوچهر حامدی ، رضا رویگری ، حمیده خیرآبادی ، فریماه فرجامی و سیاوش طهمورث در اجاره نشین ها ایفای نقش دارند و تماشای دوباره بازیشان خیلی جذاب است . دو) فضای اجتماعی آن دوران را می توان از فیلم ها برداشت کرد ، نوع پوشش مردم ، نوع وسایل نقلیه ، معماری ساختمان ها و حتی شوخی ها و ادبیات عامیانه بین مردم .سوم) درصد فیلم های خوب این دهه با وجود جنگ و فضای اختناق سیاسی و فرهنگی ، بیشتر از دهه های بعدی است . فیلم ها یک حداقلی را دارند اگر عالی هم نباشند ، یعنی سطح متوسط کیفی سینمای ایران بالاتر است در دهه شصت، با اینکه امکانات هم بسیار کمتر بوده و از بدنه ی سینما بسیاری مهاجرت کرده اند و فیلمسازان نو هم هنوز فیلمسازی را یاد نگرفته اند.  چهار) دهه شصت بسیار مهم است به لحاظ تاریخی . چند سال اولیه بعد از انقلاب اتفاقات و رخدادهای سیاسی مهمی داشته که تا به امروز هم بر زندگی مردم تاثیر دارند ، حکومت جدید طفلی بود که در این دهه شخصیت اولیه اش شکل گرف یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

یکی از رقبای فروشنده ی اصغر فرهادی در اسکار غیر انگلیسی زبان امسال است. شباهت سوژه ای با فروشنده دارد ، تجاوز ، اما محتوی و پیام متفاوت. Elle (او )با شروعی تکان دهنده همراه است، به زنی که نمیدانیم کیست به شکل وحشیانه و خشونت آمیزی توسط یک مرد ماسک به چهره ، تجاوز می شود . اما انگار با یک قربانی طرف نیستم ، زن خیلی راحت دوش می گیرد و شام سفارش می دهد ، به پلیس هم خبر نمی دهد ، خیلی خونسردتر و راحت تر از آنچه که انتظار داریم به نظر می رسد . رفته رفته با شخصیت زن ( میشل ) آشنا میشویم ، از کودکی و گذشته اش گرفته تا شغل و ارتباطش با همسر دوستش و همچنین اعضای خانواده اش ( مادرش ، پسرش و همسر سابقش).  ریشه رفتارهای میشل در کودکی اوست و اینکه پدرش یک قاتل زنجیره ای بوده و گویا خود میشل هم در جاهایی درگیر و همراه جنایات است. دنیای فیلم بسیار منزجر کننده است ، بچه دوست دختر وینست پدرش دوست وینست است ، میشل این را به پسرش می گویید اما وینتست قبول نمی کند. میشل به دوستش ( آنا) می گویید که با همسرش ( رابرت) س.ک.س داشته اما دوستش آنا شوکه نمی شود و کنار می آید. تنها شخصیت آرام و متین فیلم (ربکا) زن یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

La Luna 1979 (ماه)  ادیپ اسطوره ی یونانی است که پدرش را کشت و با مادرش ازدواج کرد. در روانشناسی فروید ، عقده ادیپ به تمایل جنسی پسر به مادر گفته می شود که همراه است با حس رقابت با پدر . فیلم در مورد مادر و پسری نوجوان ( ۱۵ ساله ) است ، مادر ( کاترینا ) اپرا می خواند و زیباست ، پسرش (جو) اما دچار بحران سن بلوغ است و اعتیاد هم پیدا کرده. ارتباط و کشش مادر و فرزندی حتی به رابطه جنسی هم میرسد. مادر در بخش های پایانی قصه پدر واقعی را به پسرش معرفی می کند و لحظات آخر فیلم با چرخشی به سوی پدر و تمرکز روی پدر بودن همراه است ، انگار که نبود پدری قوی بالای سر جو او را به این روز انداخته . موسیقی و اپرا خوانی در بخش های بسیاری همراه فیلم است، موسیقی فیلم و لوکیشن های شهر رم جذابتر از قصه فیلم بود برای من . امتیاز من به فیلم : 6 از 10  یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

ابوالفضل جلیلی فیلم های بسیاری ساخته که در ایران اکران نشده اند ، رقص خاک تولید ۱۳۷۰ است و بعد از بیست و چهار سال در گروه هنر و تجربه اکران شد. تعدادی از فیلم های او در صدا و سیما نمایش داده شده اند، آن هم در سالی که محرم با نوروز همزمان بود و به گفته خود جلیلی صدا و سیما نمی دانست چه فیلم هایی پخش کند که صدای کسی در نیاید! ابوالفضل جلیلی :  "یک سال در تلویزیون،  ماه محرم با عید سال نو همزمان شده بود. مدیران صدا و سیما نمی‌دانستند چه برنامه‌ای پخش کنند که صدای کسی را درنیاورد و مشکل‌ساز نشود. من در دفتر یکی از مدیران تلویزیون به شوخی پیشنهاد دادم و گفتم فیلم‌های من را پخش کنید. بعد از آن‌که بیرون آمدم هم به چند خبرنگار زنگ زدم و از آن‌ها خواستم این خبر را پیگیری کنند. پیشنهاد شوخی من به گوش آقای لاریجانی هم رسید و گفته شد که به شرطی فیلم‌هایت را نمایش می‌دهیم که زمان پخش، ۱۲ شب به بعد باشد و قبل و پس از آن، روبروی دوربین تلویزیون با نادر طالب‌زاده به گفت‌و‌گو بنشینی. حتی به من گفتند که باید دم در سازمان صدا و سیما بایستی تا اگر سر فیلم‌هایت به اعتراض ریختند اینجا، تو را تحویل آن‌ها بد یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب

گال سومین ساخته بلند ابوالفضل جلیلی است در میان 15 فیلم بلندی که تا به امروز ساخته، فیلم در سال 1365 ساخته شده و قصه ی نوجوان روزنامه فروشی به نام حامد زادراه است که به خاطر بودن اعلامیه در برخی از روزنامه هایش در زمان پهلوی ( 1357 ) دستگیر و روانه دارالتأدیب می شود.  در دارالتأدیب او تازه وارد است اما رفته رفته خورد را با شرایط جدید وفق می دهد. آنچه جلیلی به نمایش در آورده بسیار وحشتناک است اما باورش سخت نیست، چه انتظاری می شود داشت وقتی بیرون جامعه اینطوری است در داخل ندامتگاهها و زندان ها چطور باید باشد ، الان وضع برای نوجوانان بزهکار و کودکان کار به شرایط بدتر از آن سال ها باید باشد. خود کارگردان در پاسخ به سؤالی که آیا آنچه ساخته به واقعیت نزدیک است؟ پاسخ میدهد :  "آنچه در واقعیت جریان داشت بسیار وحشتناک‌تر از آن چیزی بود که در فیلم به نمایش در آمده است. من در آن مکان به دنبال هنر درمانی بودم و برای حضور در آنجا هم سختگیری‌های زیادی صورت می‌گرفت. از طرف دیگر کار کردن با این بچه‌ها هم بسیار دشوار بود اما به‌تدریج با مسئولیت دادن به آنها توانستم کار را همراه با خود آنها پیش ببرم. " یادداشت هایی آماتور از فیلم و سینما ...ادامه مطلب