1994 Eat Drink Man Woman

دومین فیلم انگ لی است که دیدم و به نظرم ار فیلم ضیافت عروسی(The Wedding Banquet) بهتر بود . بخور بنوش مرد زن داستان زندگی است و امید ، داستان مزه کردن است و چشیدن و لذت بردن ، داستان عشق است و خانواده، داستان آشپزی است و غذا . به نظر پیوند غذا  و آشپزی با دیگر موارد ذکر شده در وهله اول سخت و نا به جا به نظر می رسد اما انگ لی به خوبی این کار را کرده است.کارگردان غذا و آشپزی را  به خوبی و با معنی در قصه اش گنجانده است.در صحنه های آغازین فیلم،آشپزی کردن و هنر به خرج دادن پدر (چو) به قشنگی به بیننده نشان می دهد که یک تدارک وسیع در راه است برای نهار و در ادامه در می یابیم نقطه ی اتصال این خانواده همین نهار یکشنبه است. 

قصه در مورد یک خانواده تایوانی است که مادر در گذشته ، پدر (چو) یک سر آشپز ماهر و حرفه ای است و سه دختر دارد،جیاجین که معلم شیمی است و مسیحی شده و به کلیسا می رود ، جیا چین که کارمند مدیر در یک آیرلاین تایوانی است و از دو خواهر دیگرش زیباتر است و جیانینگ کوچکترین عضو خانواده که در دبیرستان است و همزمان در یک فست فود مشغول به کار است. 

فیلم قصه اش را به خوبی و با آرامش و در عین حال جذاب روایت می کند ، بیننده را با کاراکتر ها آشنا می کند و به شخصیت ها عمق می دهد .در طول فیلم با احساسات رمانتیک و متفاوت سه خواهر آشنا می شویم و هر سه به نظرم خوب در آمده اند.پدر خانواده (چو) حس چشایی خود را از دست داده و دختر وسط خانواده پس از دیدن او در بیمارستان بسیار نگرانش می شود.اما همه با سوپرایز مواجه می شوند،در کمال ناباوری پدر (چو) با همسایه جوان جین رونگ که تازه جدا شده است و مادر یک فرزند است ازدواج می کند و در پایان با همسر جدید دوباره پدر می شود و مزه چشایی خود را نیز بدست می آورد.فیلم سرشار است از حس زندگی و گرمی خانواده و امید به آینده .