خشم و هیاهو 1394

خشم و هیاهو نه Rashomon کوروساوا است که بی حقیقتی را نشان دهد و نه The Grim Reaper برتولوچی است که اجتماع و زندگی شخصیت ها را تصویر سازی کند.دو فیلم اشاره شده فرم روایی خاصی را با هدفی منطقی و مشخص انتخاب کرده اند ، اما خشم و هیاهو معلوم نیست این فرم روایی به چه کارش می آیدو چرا کارگردان سراغش رفته ؟

قصه بد نیست اما نیمه نا تمام است و ضعیف . شخصیت ها عمیق نیست اند تا روایت هایشان هم قابل درک و قابل باور باشند .آنقدر ضعیف به عشق و رابطه حنا (طناز طباطبایی) و خسرو ( نوید محمد زاده ) پرداخته شده که سکوت حنا و حرف نزدنش در حضور والدین مقتول و خسرو را نمی شود فهمید و باور کرد . 

کاری به شباهت حنا و شهلا جاهد ندارم یا شباهت گریم خسرو و مرتضی پاشایی با کلاه و عینک ، اما چه با الهام از پرونده جنجالی و مبهم شهلا جاهد و ناصر محمد خانی و چه بدون الهام از آن ایده اولیه ایده ی خوبی است،آنچه خوب نیست قصه پردازی ، بازی گرفتن و فضا سازی و کارگردانی است که در مجموع یک فیلم آبکی را تحویل ما می دهد.فیلم نه روشنفکری است نه اجتماعی نه روانشناسانه . 

بازی محمد زاده و طباطبایی افتضاح است ، شاید پرکاری دلیلش باشد یا کم کاری کارگردان در بازی گرفتن .به هر روی، محمد زاده <<ابد و یک روز>> یا طباطبایی <<رخ دیوانه>> را به یاد بیاورید هم نظر با من می شوید .