یحیی سکوت نکرد 1393

یحیی سکوت نکرد فیلم اولی نسبتاً خوبی است و من بدم نیامد. بعد از مدت ها دوباره بازی معتمد آریا را دیدم و چه خوب بود، بازی ماهان نصیری ندا هم در نقش یحیی خیلی خوب بود و این نشان دهنده ی کار خوب کارگردان است که توانسته این بازی خوب را از این کودک در این نقش سخت بگیرد.

کارگردان کاوه ابراهیم پور است و تهیه کننده تینا پاکروان ، فیلم در گروه هنر و تجربه اکران شده . باید گفت که این چند سال اخیر فیلم اولی ها از کارکشته ها و با تجربه ها بهتر فیلم ساخته اند، نمونه اش فیلم سعید روستایی، ابد و یک روز، که به نظرم بهتر از فروشنده فرهادی بود، اما به صلاحدید و شاید پارتی بازی فروشنده نماینده اسکار ایران شد. 

شخصیت اول فیلم کودک است، اما فیلم ژانر کودک نیست، فیلم ساده است اما حرف برای گفتن دارد هم در مورد سقط جنین، هم در مورد کودکان، هم در مورد مهر مادری، هم در مورد قضاوت و سکوت و حتی در مورد فضای اجتماعی و پیرامونی همه ما.مشخصه ی دیگر فیلم فارغ بودن از زمان حال جامعه است. یعنی در کل فیلم، تاریخ و روز و سال اصلاً برای بیننده اهمیتی ندارد، در آینده هم فیلم قابل دیدن است و شاید دوباره حرفش خریدار داشته باشد. بسیاری از فیلم های وطنی حتی چند سال بعد از تولید دیگر کارکرد ندارند.

سناریو فیلم خلاقیت خوبی دارد، اما اگر کمی عمیق تر بود و همچنین کمی جهت دار تر و مشخص تر، فیلم هم حتماً بهتر می شد. قصه خلاقانه است اما محتوی و پیام مشخصی ندارد و یا اگر دارد خوب عمق و جان نگرفته، نمی شود فهمید حرف اصلی فیلم چیست ؟ سکوت نکردن یحیی غریزی است و منطقی چون از خودش محافظت می کند بنا بر درک و فهمش، اما همین سکوت نکردن مشکل ساز می شود برای آینده او ، خوب که چی ؟ نمی شود و نباید نتیجه گرفت که سکوت در بسیاری از مراحل زندگی و قضاوت نکردن بهتر است چون مانند یک کودک با جهل و ندانستن واقعیت، سکوت را می شکنیم، می گوییم آنچه را که نباید بگوییم و همه چی را بهم می زنیم.این برداشت غلط است چون سکوت کردن یحیی بیشتر زیر سؤال است تا سکوت نکردنش.بنظرم همین قصه همین فیلم اما بیشتر در مورد سقط جنین و پدیده تولد و زاییش آدمی می توانست بسیار مفهومی تر و عمیق تر و جالب تر باشد.