چهارشنبه 1394

چهارشنبه اولین ساخته سروش محمد زاده است ، فیلم غمگین و واقع گرا است . قصه در مورد قصاص است ، سوژه ای که کارگردان های مختلف سراغ آن رفته اند ، اما خوب چهارشنبه با زاویه دیگر به سوژه پرداخته و همین اولین نکته ی مثبت فیلم است. قصاص و بخشیدن و نبخشیدن موضوعی است که ما را با دنیای یک خانواده آشنا می کند ، دو خواهر و دو برادر ، دو خواهر خانه نشین هستند و دو برادر یکی پیک موتوری است و دیگری با وانت پیکان اسباب مردم را جا به جا می کند . در طول فیلم با جزئیات زندگی آن ها آشنا می شویم و مشکلاتشان را می فهمیم . 

شهاب حسینی در نقش سلیم خوب ظاهر شده اما عالی نیست ، بار اصلی فیلم بر دوش طاهر با بازی آرمان درویش است . طاهر در دل شهر ، در کوچه ها و پس کوچه ها و خیابان ها به دنبال جور کردن پول سهم الارث برادرش است. او به چیزی جز انتقام فکر نمی کند و مصرانه به دنبال اجرای قصاص است .نکته ی مثبت دیگر فیلم این است که در این وانفسای فیلم های آپارتمانی با لوکیشن های کوچک و بسته، فیلم بیشتر در درون شهر و در خیابان های مختلف و یا در داخل حیاط خانه میگذرد . چیزی که به نظرم در فیلم آزار دهنده است یکی حجم زیاد دیالوگ فیلم است و دیگری تماس های بیش از حد با موبایل است و پیش بردن قصه با این حرف های پشت مبایل است . 

مشکلات اجتماعی و اقتصادی ما زیاد است ، آنقدر زیاد که برایمان عادی شده اند . مثلاً برایمان عادی شده کسی روزی بیش از دوازده ساعت کار کند ولی نتواند یک رفاه حداقلی داشته باشد و نگران مسکن ، خوراک ، پوشاک و بهداشت خودش و خانواده اش نباشد . آنقدر این معضلات و مشکلات برایمان عادی شده که خسته می شویم از گفتنش و حتی شنیدنش . چهارشنبه در لایه های مختلف بخشی از این مشکلات اقتصادی اجتماعی را نشان می دهد در قالب قصه اش . می بینیم در فیلم که نه فقط این خانواده بلکه همه اطرافیان و دوستان و همکارانشان نیز مشکلات اقتصادی و معیشتی دارند . در نهایت تنها راه حل ممکن برای طاهر هم نزول کردن پول است. 

پایان فیلم نشان می دهد هیچ راه حلی برای امثال این خانواده و این قشر از جامعه نیست و حتی شرایطشان از همینی هم که هست میتواند به راحتی به سوی بدتر شدن سوق پیدا کند .در مجموع فیلم بالاتر از حد متوسط یک فیلم اولی است و ارزش دیدن دارد .