بادیگارد 1394

حاتمی کیا کارگردان سفارشی ساز ، ایدئولوژیک ، طرفدار حاکمیت و نظام است اما باید اعتراف کرد که کار بلد است و می تواند خوش ریتم و با احساس فیلم بسازد و در بیننده تأثیر بگذارد . همین بادیگارد سراسر شعار است اما چون حاتمی کیا آن را ساخته تمسخر آمیز نیست . 

بادیگارد مثلاً موضوع دهه نودی دارد . به نابغه های جوان هسته ای و سیاسیون دارای پرونده مالی و غیره پرداخته اما حاج حیدر ذبیحی ( پرویز پرستویی ) همان حاج کاظم آژانس شیشه ای است ، سوژه تکراری است ، پیام تکراری است ، همکاری زوج پرستویی و حاتمی کیا تکراری است اما ملال آور نیست چون کارگردان کارش را بلد است ، بلد است یک نگاه تکراری را چند دهه به بیننده غالب کند. تغییرات حاتمی کیا و فیلم هایش از جنس تغییر محتوایی و تغییر در جهان بینی نیست ، خواست و اصول همان است و فقط شیوه پرداخت و انتقال تغییر میکند هر از گاهی .

در این سینمای کم ریسکِ خالی از قهرمان و آرمان و حتی خالی از صحنه های اکشن ،حاتمی کیا کماکان قهرمان سازی می کند ،آرمان گرایی دارد.هم قهرمانانش تکراری هستند هم آرمانهایش اما توانایی ارائه دوباره آنها را دارد . چه خوشمان بیایید چه خوشمان نیایید کارگردانی حاتمی کیا را نمی توانیم انکار کنیم .